Pomoce dydaktyczne do nauki języka polskiego

Materiały dydaktyczne przeznaczone są dla lektorów, do wykorzystywania na kursach języka polskiego dla - imigrantów, zarówno dorosłych jak i dzieci. Ich celem jest ułatwianie efektywnej nauki słownictwa oraz fraz niezbędnych do opanowania określonych kompetencji językowych.

1. Laminowane karty:  Zestaw zalaminowanych zdjęć wraz z instrukcją ich wykorzystania, czyli metoda TPR (Total Physical Response), stworzona w latach 60-tych przez doktora psychologii Jamesa J. Ashera. Wspominana metoda doskonale sprawdza się na lekcjach języka obcego, gdyż pozwala uczniom w stosunkowo krótkim czasie opanować niezbędne słownictwo (najczęściej około 8 słów), które później wykorzystywane jest w ćwiczeniach na substytucje (rozwijających płynność mówienia oraz oprawność gramatyczną). TPR, bazując na sposobie, w jaki przyswaja się język ojczysty, łączy w sobie aspekty werbalne i ruchowe. Technicznie rzecz ujmując, TPR to sekwencja poleceń wydawanych przez lektora (ich szczegółowy opis znajdzie się w dołączonej do zdjęć instrukcji). Uczniowie wykonują je, jednocześnie wielokrotnie słysząc nazwy obiektów widocznych na obrazkach. Cała procedura pozwala wydłużyć zarówno okres osłuchiwania się z językiem jak i fazę rozwijania rozumienia, które w naturalnych warunkach zawsze poprzedzają fazę produkcji. Małe dzieci najpierw długo słuchają słów wypowiadanych przez rodziców bądź opiekunów , by w końcu zacząć zrozumieć komunikaty i właściwie na nie zareagować. Dzięki TPR ten sam proces można odtworzyć na lekcji języka obcego. Zaproponowane materiały dydaktyczne przeznaczone są do wykorzystanie na lekcjach z grupami na poziomie Basic oraz A 1.1

2. Znikające dialogi: Płyta CD z zestawem 10 prezentacji PowerPoint zawierających sekwencję slajdów, na których pojawia się tzw. „znikający dialog”. Technika ta jest niezwykle skutecznym sposobem stymulującym zapamiętywanie poszczególnych słów bądź całych fraz. Stosuje się ją w metodzie komunikacyjnej. „Znikający dialog” zmusza uczniów do zapamiętania poszczególnych elementów (wybranych przez lektora), jednocześnie dając im możliwość wielokrotnego, ale nie monotonnego, powtarzania nowych zwrotów , fraz, słów. Jedna prezentacja składa się z kilku slajdów . Na pierwszym widać cały krótki dialog zbudowany z wysoko frekwencyjnych fraz. Począwszy od drugiego slajdu wybrane fragmenty dialogu zaczynają znikać, przy czym jako pierwsze znikają słowa/zwroty najłatwiejsze bądź już znane uczniom. Zwroty/ słowa nowe lub fonetycznie najtrudniejsze są widoczne najdłużej. Uczniowie za każdym razem czytają cały dialog, uzupełniając luki z pamięci. Na ostatnim slajdzie nie widać już tekstu, zostają jedynie wykropkowane miejsca. W zależności od długości dialogu, sekwencja składa się z sześciu, siedmiu slajdów. Technika „znikającego dialogu” najlepiej sprawdza się podczas lekcji na poziomie Basic lub A 1.1, choć z powodzeniem może być stosowana na każdym poziomie zaawansowania.

DO POBRANIA: